Μηνιγγίωμα – Αντιμετώπιση

Το μηνιγγίωμα είναι πρωτοπαθής όγκος εγκεφάλου που αναπτύσσεται όχι μέσα στον εγκέφαλο, αλλά σε μία από τις μεμβράνες που τον περιβάλλουν και  ονομάζονται μήνιγγες.

Το 78-81% των μηνιγγιωμάτων είναι καλοήθεις όγκοι εγκεφάλου, συχνότερα (3/1) στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. Αναπτύσσονται αργά και έχουν διακριτά όρια. 

Περίπου 15-20% των μηνιγγιωμάτων είναι άτυπα. Έχουν την τάση να υποτροπιάζουν και να μεγαλώνουν γρηγορότερα.

Το 1-4% των μηνιγγιωμάτων είναι κακοήθη ή αναπλαστικά μηνιγγιώματα. Χαρακτηρίζονται ως ένας επιθετικός όγκος εγκεφάλου που έχει την τάση να διηθεί κοντινά τμήματα του εγκεφάλου και γι΄ αυτό πρέπει άμεσα να αφαιρείται.

Τα συχνότερα συμπτώματα που οδηγούν σε διερεύνηση και διάγνωση ενός μηνιγγιώματος είναι: Οι πονοκέφαλοι, η  διαταραχή της όρασης (διπλωπία), η ναυτία, ο έμετος, του μούδιασμα στη μία πλευρά του προσώπου ή του σώματος, η αδυναμία ενός άκρου , επιληπτικές κρίσεις, αστάθεια βάδισης, διαταραχές μνήμης,  ακοής, όσφρησης κ.α.

Ο Νευροχειρουργός είναι η ειδικότητα που αναλόγως του κάθε μηνιγγιώματος θα αποφανθεί για τον τρόπο αντιμετώπισής του.

Αρχικά, εάν διαγνώστηκε τυχαία και δεν δίνει κανένα σύμπτωμα μπορεί να συστήσει την παρακολούθησή του, σε συνδυασμό με την ηλικία και την φυσική κατάσταση του ασθενούς, μέχρι να διαπιστωθεί ότι μεγαλώνει ή ότι δίνει συμπτώματα.

Το καλόηθες μηνιγγίωμα επειδή δεν εισχωρεί στον εγκέφαλο, αφαιρείται ριζικά και είναι ιάσιμο.  Η αφαίρεση του μηνιγγιώματος γίνεται με κρανιοτομία, δηλαδή με την κλασική ανοιχτή χειρουργική επέμβαση εγκεφάλου. Ακολουθεί η αφαίρεση του μηνιγγιώματος ενώ ο εγκέφαλος παραμένει ανέπαφος.

Ο ασθενής παρακολουθείται σε τακτά χρονικά διαστήματα με μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου για την έγκαιρη διάγνωσή του σε περίπτωση υποτροπής.