Οστεοπορωτικά Κατάγματα – Αντιμετώπιση

Σε ασθενείς που πάσχουν από οστεοπόρωση, είναι πολύ συνήθη τα κατάγματα στη σπονδυλική στήλη. Τα κατάγματα αυτά μπορεί να εμφανιστούν ακόμη και μετά από ελάχιστη καταπόνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ασθενείς με βαριά οστεοπόρωση μπορεί να εμφανίσουν κάταγμα στη σπονδυλική στήλη ακόμη και μετά από άρση μέτριου βάρους, σκύψιμο, απότομες κινήσεις ή και βήχα.

Ο πόνος είναι το κυριότερο σύμπτωμα. Μερικές φορές εμφανίζεται καθυστερημένα συγκριτικά με τη στιγμή της κάκωσης και πολλές φορές ο ασθενής δε θυμάται κάποιο συγκεκριμένο τραυματισμό. Μπορεί να είναι πολύ έντονος και περιορίζει τις κινήσεις του ασθενούς. Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι ο ασθενής αποφεύγει να ξαπλώνει σε ύπτια θέση λόγω του πόνου από την πίεση στο σημείο του κατάγματος.

Οι απλές ακτινογραφίες δείχνουν τη χαρακτηριστική μορφή των οστεοπορωτικών καταγμάτων η οποία είναι η «σφηνοειδής» παραμόρφωση του σώματος του σπονδύλου. Η αξονική τομογραφία θα δείξει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την κατάσταση των οστών και το πόσο εκτεταμένο είναι το κάταγμα. Η μαγνητική τομογραφία μπορεί να καθορίσει την ηλικία των καταγμάτων, το στάδιο της πώρωσης και το αν τυχόν έχουν επηρεαστεί τα νεύρα και ο νωτιαίος μυελός από πίεση λόγω του κατάγματος.

Ο ασθενής θα πρέπει επίσης να υποβληθεί σε πλήρη έλεγχο σχετικά με το στάδιο της οστεοπόρωσης και θα πρέπει να λαμβάνει την ενδεδειγμένη θεραπεία για την πάθηση αυτή. Ο έλεγχος αυτός συμπληρώνεται με τη μέτρηση οστικής πυκνότητας (dexa-scan).

Η θεραπεία των οστεοπορωτικών καταγμάτων περιλαμβάνει συντηρητικές αλλά και χειρουργικές μεθόδους. Η χρήση κηδεμόνα (ζώνη) έχει συγκεκριμένες ενδείξεις αλλά και περιορισμούς. Η κυφοπλαστική και η σπονδυλοπλαστική είναι σύγχρονες μέθοδοι που στόχο έχουν την ύφεση των συμπτωμάτων, την υποχώρηση του πόνου και τη βελτίωση της κινητοποίησης με σκοπό ο ασθενής να επανέλθει στις καθημερινές δραστηριότητές του. Οι ενδείξεις είναι πολύ συγκεκριμένες. Ο Νευροχειρουργός θα αποφασίσει από κοινού με τον ασθενή την ενδεδειγμένη κάθε φορά μέθοδο εξηγώντας τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αυτών.

Όπως και στις περισσότερες νευροχειρουργικές επεμβάσεις, έτσι και στην περίπτωση των οστεοπορωτικών καταγμάτων η άμεση κινητοποίηση, η ύφεση του πόνου και η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς αποτελούν το κύριο μέλημα του Νευροχειρουργού.