Οσφυϊκή Στένωση – Αντιμετώπιση
Ως οσφυϊκή στένωση χαρακτηρίζεται η στένωση του χώρου μέσα στη σπονδυλική στήλη από τον οποίο διέρχονται οι νευρικές ρίζες πριν σχηματίσουν τα νεύρα με τα οποία ελέγχεται η κινητικότητα των κάτω άκρων αλλά και άλλες λειτουργίες όπως η αισθητικότητα, η ούρηση, η αφόδευση, η αναπαραγωγή κ.ά. Αναλόγως της θέσης της στένωσης, εκδηλώνεται η αντίστοιχη συμπτωματολογία. Το πιο χαρακτηριστικά σύμπτωμα είναι η νευρογενής διαλείπουσα χωλότητα, δηλαδή η αδυναμία βάδισης μιας συγκεκριμένης απόστασης που συνεχώς μειώνεται, λόγω μουδιάσματος ή πόνου στους μηρούς και στους γλουτούς, ο οποίος υποχωρεί όταν ο ασθενής καθίσει ή σκύψει προς τα εμπρός. Συμπτώματα όπως η ακράτεια, η επίσχεση ούρων , η δυσκοιλιότητα, ή η διαταραχή της στύσης παρατηρούνται σε πολύ προχωρημένα στάδια της συγκεκριμένης πάθησης..
Η στένωση του σπονδυλικού σωλήνα μπορεί να οφείλεται σε πολλές αιτίες. Συνήθως όμως αναπτύσσεται σταδιακά σε ηλικιωμένους ασθενείς εξ αιτίας των λεγόμενων εκφυλιστικών αλλοιώσεων. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν υπερτροφία των συνδέσμων στην περιοχή, των αρθρώσεων, εκφύλιση των μεσοσπονδύλιων δίσκων (δισκοκήλη ή προβολή δίσκου) ή ακόμη και άλλες παθήσεις όπως η σπονδυλολίσθηση.
Θεραπεία της οσφυϊκής στένωσης
Ασθενείς με τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να επισκέπτονται τον νευροχειρουργό για κλινική εξέταση και υπόδειξη απεικονιστικών εξετάσεων που θα αναδείξουν το μέγεθος και τον εντοπισμό του προβλήματος.
Η χειρουργική θεραπεία για την αποσυμπίεση και διεύρυνση του σπονδυλικού σωλήνα έχει ως επί το πλείστον πολύ καλά αποτελέσματα. Η σύγχρονη επέμβαση αντιμετώπισης είναι ελάχιστα επεμβατική και ονομάζεται διαμεσοτόξιος αποσυμπίεση. Αναλόγως της μορφής της σπονδυλικής στένωσης μπορεί να διενεργηθεί πεταλεκτομή, ημιπεταλεκτομή η τρηματατεκτομή.
Εάν συνυπάρχουν και άλλα προβλήματα της σπονδυλικής στήλης μπορεί να διενεργηθεί σε ένα χειρουργείο, ταυτόχρονη σπονδυλοδεσία για σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης.
Η απόφαση για το αν η κατάσταση χρήζει χειρουργικής αντιμετώπισης ή όχι καθώς και το είδος του χειρουργείου το οποίο θα διενεργηθεί λαμβάνεται κατόπιν πλήρους εξέτασης του ασθενούς σε συνδυασμό με το ιστορικό του αλλά και τις επιθυμίες του έπειτα από λεπτομερή ενημέρωση τόσο για τη φύση της πάθησης του όσο και για τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της κάθε θεραπείας.
Πρωταρχικός στόχος είναι πάντοτε η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς με το μικρότερο δυνατό κίνδυνο.